การศึกษาเปรียบเทียบนวนิยายแปลเรื่อง ‪"ความพยาบาท" สำนวน "แม่วัน" กับสำนวน "ว.วินิจฉัยกุล"

A comparative study of Mae-Wan's and V.Vinicchayakul's Thai translations of 'Vendetta!'

Name: วิไลลักษณ์ เรืองมานะ

ThaSH: สุรินทราชา, พระยา, 2418-2485

ThaSH: วินิตา ดิถียนต์, คุณหญิง, 2492-

ThaSH: คอเรลลี, มารี, 1855-1924

ThaSH: นวนิยายอังกฤษ -- การแปล

Abstract: วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ เป็นการศึกษาเปรียบเทียบกลวิธีการแปล การถ่ายทอดความหมาย และการใช้ภาษา ของ "แม่วัน" และ "ว.วินิจฉัยกุล" ในการแปลนวนิยายเรื่อง “ความพยาบาท” จาก ต้นฉบับเรื่อง ‘Vendetta!’ ของ Marie Corelli ผลที่ได้จากการศึกษามีดังนี้ ในแง่กลวิธีการแปลพบว่า การแปลในระดับคำ/สำนวนนั้น "แม่วัน" ใช้การทับศัพท์โดย ตรงในคำที่เทียบเคียงได้ และแปลสำนวนและคำเปรียบเทียบด้วยวิธีตีความ และวิธีเทียบเคียง สำนวนไทยเป็นส่วนใหญ ่ ในขณะที่ "ว.วินิจฉัยกุล" จะใช้การทับศัพท์เฉพาะคำที่ไม่มีในวัฒนธรรม ไทย และแปลสำนวนและคำเปรียบเทียบแบบตรงตัวเป็นส่วนใหญ่ สำหรับการแปลในระดับ ประโยค ผู้แปลทั้งสองมีกลวิธีที่คล้ายคลึงกันคือ การเรียงคำในประโยคตามต้นฉบับ การปรับวิธี เรียงคำในประโยค และการปรับรูปประโยคกรรมวาจกให้เป็นกรรตุวาจก ในด้านกลวิธีการแปลใน ระดับย่อหน้า พบการจัดย่อหน้าใหม่ด้วยการแบ่งย่อหน้าในบทแปลทั้งสองสำนวน แต่การรวมย่อ หน้าจะพบในบทแปลของ "แม่วัน" เท่านั้น สำหรับการแปลบทร้อยกรอง พบว่าผู้แปลทั้งสองใช้วิธี ถอดความหมายแล้วเรียบเรียงตามรูปแบบคำประพันธ์ไทย ในด้านการถ่ายทอดความหมาย พบว่าบทแปลของ "แม่วัน" ถ่ายทอดได้ไม่ตรงตามต้น ฉบับ เนื่องจากมีการเพิ่มความ การเปลี่ยนความ การรวบความ และการละไม่แปล แต่บทแปลของ "ว.วินิจฉัยกุล" จะรักษาความหมายไว้อย่างครบถ้วนตรงตามต้นฉบับ สำหรับในแง่ของการใช้ภาษา โดยรวมพบว่า "แม่วัน" จะใช้สำนวนภาษาแบบเก่า และมักใช้ศัพท์สูงที่มีความหมายซับซ้อน ส่วน "ว.วินิจฉัยกุล" จะใช้สำนวนภาษาที่มีลักษณะร่วมสมัย และใช้ถ้อยคำที่สื่อความหมายเข้าใจง่าย

Abstract: This comparative analysis of Mae-Wan’s and V.Vinicchayakul’s respective versions of the Thai translations of the novel, Vendetta!, analyzes, in particular, the translators’ techniques, the transference of meaning, and the language styles they use. In doing so, it identifies several salient features. It was found that besides making use of interpretation or Thai idioms of equal meaning to translate English idioms, Mae-Wan utilized transliteration as a technique to substitute some words and even those which could have been directly translated into Thai. V.Vinicchayakul, on the other hand, mostly translated idioms literally and only transliterated words for specific terms which did not exist in Thai. Sentence level translations varied in that both translators, depending on their individual preference, sometimes kept the word order of the original sentences, changed the word order, or even reformed sentence structures from passive to active. With regard to paragraphing, although both translators frequently split long paragraphs, it was only Mae-Wan who tended to join a series of short paragraphs into one. As for verse translations, both translators were generally able to effectively transfer the meanings of original verses, yet still adhere to traditional Thai poetic patterns. The transference of meaning and the language style used by both translators were different. Mae-Wan applied four methods i.e., addition, alternation, summarization, and omission, thus making the translated content differ from the original. In contrast, V.Vinicchayakul tried to retain the entire meaning of the original manuscript. Finally, Mae-Wan favored a classical and complicated literary language style, whereas V.Vinicchayakul, for the most part, used a more contemporary and simple language.

มหาวิทยาลัยมหิดล

Address: นครปฐม

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: สุขุมาวดี ขำหิรัญ

Role: ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์

Created: 2546

Modified: 2553-01-26

Issued: 2552-12-01

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740435149

CallNumber: วพ ว734ก 2546

tha

DegreeName: ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: ภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารและการพัฒนา

Grantor: มหาวิทยาลัยมหิดล

©copyrights มหาวิทยาลัยมหิดล

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4136627.pdf	1.36 MB	577	2024-08-16 17:30:53

ใช้เวลา

0.222664 วินาที