Effects of wobble board training on subjects with chronic functional instability of ankle joint

ผลการฝึกการทรงตัวด้วยกระดานฝึกการทรงตัวในผู้ที่มีภาวะความไม่มั่นคงของข้อเท้าเรื้อรัง

Name: Nattaya Pugdeecharoenrit

MeSH: Ankle Joint

MeSH: Equilibrium (Physiology)

MeSH: Joint Instability

MeSH: Chronic Disease

Abstract: The purpose of this study was to determine the effects of wobble board training for 4 weeks on subjects with chronic functional instability (CFI) of ankle joint. Twelve subjects with a history of CFI of ankle joint both males and females, aged between 18-45 years were recruited in this study. All subjects were assessed on balance performances during one-legged stance on injured leg with CFI by using the Smart Balance Master SystemTM. Sway velocity was obtained from the following 3 sensory organization testing conditions: eyes open (EO), eyes closed (EC) and eyes open with dome (EOD). Subjective measures of strength and stability, pain levels from 8 functional tests, ankle muscle endurance test and ability to balance by checking the number of times visual surrounds were touched were also assessed. All parameters were measured at pre-training, post 2-week and post 4-week of training, and followed up at 1-week and 2-week post training respectively. The results of this study demonstrated significant improvement in balance performances in subjects with CFI after wobble board training for 4 weeks. There were significant decreases in sway velocity for EC and EOD conditions (p<0.05). There were significant increases in subjective measures of strength and stability scores. In addition, there were significant decreases in pain level during all functional tests except going up and down stairs test. Furthermore, the results revealed significant improvement in ankle muscle endurance. For ability to balance by checking the number of times visual surrounds were touched, significant improvements for EC and EOD conditions were noted. Improved balance performances following wobble board training in subjects with CFI of ankle joint may be due to the following: 1) enhancement of three main sensory inputs (visual, vestibular and somatosensory inputs) including proprioception. 2) enhancement of motor process and 3) adaptation to somatosensory loss such as increased sensitivity of the vestibular input. To effectively use this training protocol clinically, balance training goals must be set and achieved to restore and maintain neuromuscular control following ankle sprain

Abstract: วัตถุประสงค์ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพิจารณาถึงผลการฝึกการทรงตัวด้วยระดานฝึกการทรง ตัวเป็นเวลา 4 สัปดาห์ ในผู้ที่มีภาวะความไม่มั่นคงของข้อเท้าเรื้อรัง ผู้เข้าร่วมในการศึกษาครั้งนี้เป็นชายและหญิงที่มีประวัติข้อเท้าไม่มั่นคงในขณะที่ทำกิจกรรมจำนวน 12 คน อายุระหว่าง 18 ถึง 45 ปี ผู้เข้าร่วมการศึกษาทุกคนจะได้รับการทดสอบความสามารถในการทรงตัวในท่า ยืนขาเดียวบนขาข้างที่มีปัญหาข้อเท้าไม่มั่นคงบนเครื่อง Smart Balance Master SystemTM ค่า sway velocity จะได้รับมาจากการทดสอบ sensory organization test ซึ่งการทดสอบจะประกอบไปด้วย การทดสอบ ในท่ายืนขาเดียว 3 สภาวะคือ ลืมตา, ปิดตาและลืมตาสวมโดม นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมการศึกษายังได้รับการ ทดสอบความรู้สึกถึงความแข็งแรงและความมั่นคงของการทำงานข้อเท้า ความรู้สึกเจ็บปวด ความทนทานของ กล้ามเนื้อของข้อเท้าและจำนวนครั้งในการแตะ visual surround ในขณะที่ยืนบนเครื่อง Smart Balance Master SystemTM ซึ่งตัวแปรทั้งหมดจะถูกทำการวัดก่อนการฝึก, หลังการฝึก 2 สัปดาห์, หลังการฝึก 4 สัปดาห์, หลังจากหยุดฝึกไปแล้ว 1 และ 2 สัปดาห์ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่า การฝึกการทรงตัวด้วยกระดานฝึกการทรงตัวเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ มีผลทำให้ผู้ที่ มีภาวะความไม่มั่นคงของข้อเท้าเรื้อรังพัฒนาความสามารถที่ใช้ในการทรงตัวในขณะที่ยืนขาเดียว โดยพบว่า ค่า sway velocity มีค่าลดลงในการทดสอบขณะที่ยืนปิดตาและลืมตาสวมโดม (p<0.05) ระดับความรู้สึกถึง ความแข็งแรงและความมั่นคงของการทำงานข้อเท้ามีค่าเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่ความรู้สึกเจ็บปวดมีค่าลดลงหลัง การฝึกในทุกการทดสอบการทำงานของข้อเท้ายกเว้นขึ้นและลงบันได นอกจากนี้ความทนทานของกล้ามเนื้อ ข้อเท้ามีค่าที่เพิ่มมากขึ้นและจำนวนครั้งในการแตะ visual surround ในสภาวะปิดตาและลืมตาสวมโดมลดลง ผู้ที่มีภาวะการทำงานของข้อเท้าไม่มั่นคงเรื้อรัง สามารถพัฒนาทักษะที่ใช้ในการทรงตัวดีขึ้นได้หลัง การฝึกการทรงตัวด้วยกระดานฝึกการทรงตัว ซึ่งเป็นผลมาจาก 1) การพัฒนาของระบบประสาทที่ใช้ในการทรง ตัวคือ ระบบการมองเห็น, ระบบควบคุมการทรงตัวของหูชั้นในและระบบการรับรู้สัมผัสของข้อต่อและ กล้ามเนื้อ 2) การพัฒนาของระบบการทำงานของกล้ามเนื้อ และ 3) การปรับตัวของระบบประสาทจากการที่มี การลดลงของการรับรู้สัมผัสของข้อต่อ เช่นการที่ระบบควบคุมการทรงตัวตัวของหูชั้นในมีการปรับตัวไวขึ้น วิธีการที่ใช้ในการฝึกครั้งนี้สามารถที่จะนำไปใช้ได้ในทางคลินิกเพื่อพัฒนาความสามารถในการทรงตัวในผู้ที่ มีภาวะความไม่มั่นคงของข้อเท้าเรื้อรังให้ดีขึ้นได้

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Chanut Akamanon

Role: Thesis Advisors

Created: 2005

Modified: 2553-06-11

Issued: 2010-04-26

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740458793

CallNumber: TH N281e 2005

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Physical Therapy

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4537156.pdf	1.62 MB	131	2025-10-06 10:34:24

ใช้เวลา

-0.771248 วินาที