A causal model of promoting leisure-time physical activity among middle-aged Thai women

แบบจำลองเชิงเหตุผลเกี่ยวกับการส่งเสริมการออกกำลังกายของสตรีไทยวัยกลางคน

Name: Apa Youngpradith

MeSH: Exercise

MeSH: Health Promotion

MeSH: Middle-Aged Thai women

MeSH: Physical Activity

MeSH: Self Efficacy

Abstract: Non-communicable diseases are the most compelling health problems among middle-aged Thai women. To prevent them, the Center of Disease Control and Prevention and the American College of Sports Medicine recommends that adults should accumulate at least 30 minutes or more of moderate intensity physical activity 5 days per week. Despite programs designed to promote physical activity, only 20% of Thai women perform regular physical activity. Promoting active lifestyles is a significant role of community nurses, therefore, a better understanding about factors influencing leisure-time physical activity (LTPA), is needed among middle-aged Thai women. The purpose of this study was to develop a causal model to explain LTPA among middle-aged Thai women. The Women’s Leisure-Time Physical Activity Promotion Model, based on the Health Promotion Model and Self-Efficacy Theory, included four predictors: 1) interpersonal influences composed of social support, social norms, and modeling; 2) perceived benefits; 3) perceived barriers, and 4) perceived self-efficacy. Multi-stage random sampling was employed to obtain a sample of 300 women aged 40-59 years residing in Bangkok Metropolis, Thailand. A self-administered questionnaire was employed to collect data. The SPSS and LISREL programs were used for data analyses. Results revealed that 43.3% of the sample met the physical activity recommendations. The model fit the data well and explained 55% of the variance of the women’s LTPA. Perceived self-efficacy was the most powerful predictor and had a positive direct effect on LTPA. Interpersonal influences, perceived benefits, and perceived barriers had indirect effects on LTPA through perceived self-efficacy. These three factors accounted for 70% of the variance in perceived self-efficacy. Interpersonal influences had a positive direct effect on perceived benefits, a negative direct effect on perceived barriers, and a positive direct effect on perceived selfefficacy. The study results indicate that enhancing self-efficacy is needed to promote LTPA in middle-aged women. The programs should include strategies such as motivation to achieve performance, verbal encouragement, and reinforcement of the advantages of the LTPA. Campaigns employing those strategies should be held continuously and they should involve influential role models such as friends, family members, and health care providers. These strategies are important for community health nurses as well as nurses working in hospitals and clinics to promote regular physical activity among middle-aged Thai women

Abstract: ปัญหาสุขภาพที่สำคัญของสตรีวัยกลางคนคือการป่วยและตายด้วยโรคไม่ติดต่อ อันเนื่องมาจากการมี พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเช่นขาดการออกกำลังกาย เพื่อเป็นการป้องกันโรคดังกล่าว ศูนย์ป้องกันและควบคุมโรค และสถาบันเวชศาสตร์การกีฬาของสหรัฐอเมริกา แนะนำให้ประชาชนออกกำลังกายในระดับปานกลาง สะสม อย่างน้อยวันละ 30 นาที สัปดาห์ละ 5 วัน แต่จากการสำรวจพบว่าสตรีไทยออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอเพียง ร้อยละ 20 การส่งเสริมให้สตรีวัยกลางคนมีการออกกำลังกายกันมากขึ้นจึงเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งการดำเนินงาน ดังกล่าวจำเป็นจะต้องทราบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการออกกำลังกาย การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ เกี่ยวกับปัจจัยที่เป็นตัวกำหนดการ ออกกำลังกายของสตรีวัยกลางคน รวม 4 ปัจจัย ได้แก่ 1) อิทธิพลของบุคคลอื่น ประกอบด้วย การสนับสนุน ส่งเสริม บรรทัดฐานทางสังคมและตัวอย่างในสังคม 2) การรับรู้ประโยชน์ 3) การรับรู้อุปสรรค และ 4) การรับรู้สมรรถนะของตนเอง โดยกรอบแนวคิดมีพื้นฐานจากแบบจำลองการส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ และทฤษฎีการรับรู้สมรรถนะของตนเองของแบนดูรา กลุ่มตัวอย่างคือสตรีอายุ 40-59 ปี ที่อาศัยอยู่ใน กรุงเทพมหานครจำนวน 300 คน คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ แบบสอบถามและทดสอบแบบจำลองด้วยโปรแกรมลิสเรล ผลการวิเคราะห์พบว่า ร้อยละ43.3 ของกลุ่มตัวอย่างมีการออกกำลังกายตามเกณฑ์ข้างต้น แบบจำลอง มีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และสามารถอธิบายความผันแปรของการออกกำลังกายของสตรี วัยกลางคนได้ร้อยละ55 การรับรู้สมรรถนะของตนเองมีอิทธิพลโดยตรงทางบวกต่อพฤติกรรมการออกกำลังกาย และทำนายพฤติกรรมการออกกำลังกายได้ดีที่สุด อิทธิพลของบุคคลอื่น การรับรู้ประโยชน์และการรับรู้อุปสรรค มีอิทธิพลทางอ้อมต่อการออกกำลังกายโดยผ่านการรับรู้สมรรถนะของตนเอง อิทธิพลของบุคคลอื่นมีอิทธิพล โดยตรงทางบวกต่อการรับรู้ประโยชน์และการรับรู้สมรรถนะของตนเอง และมีอิทธิพลโดยตรงทางลบต่อการ รับรู้อุปสรรค โดยทั้งสามปัจจัยนี้สามารถอธิบายความผันแปรของการรับรู้สมรรถนะของตนเองได้ร้อยละ70 ผลการศึกษาบ่งชี้ว่าการส่งเสริมให้สตรีวัยกลางคนออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอนั้น ต้องมุ่งเน้นการ สร้างให้สตรีเกิดความเชื่อมั่นว่าตนเองสามารถปฏิบัติได้ ซึ่งกระทำได้โดยการสนับสนุนส่งเสริมด้วยวิธีการต่างๆ เช่นช่วยเหลือและให้กำลังใจให้ออกกำลังกายอย่างเหมาะสมกับสุขภาพ รณรงค์สร้างกระแสและจัดสถานการณ์ ให้เห็นตัวอย่างของการออกกำลังกาย นำครอบครัวและเพื่อนเข้ามามีส่วนร่วม ตลอดจนช่วยลดทอนปัญหา อุปสรรคของการออกกำลังกาย จึงจะช่วยให้สตรีไทยวัยกลางคนมีการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Chounchom Charoenyooth

Role: Thesis Advisors

Created: 2004

Modified: 2020-11-04

Issued: 2010-03-30

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740454569

CallNumber: TH A639c 2004

eng

DegreeName: Doctor of Philosophy

Level: Doctoral Degree

Descipline: Nursing

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4436652.pdf	1.95 MB	182	2024-07-09 14:19:01

ใช้เวลา

0.340914 วินาที