Long term efficiency of occlusal splint therapy in self-reported bruxists and temporomandibular disorders patients

ประสิทธิภาพในระยะยาวของเฝือกสบฟันในผู้ป่วยนอนกัดฟันและผู้ป่วยความผิดปกติบริเวณขมับร่วมขากรรไกรรายงานด้วยตนเอง

Name: Kanjana Chavalertsakul

ThaSH: Dental Occlusion

ThaSH: Efficiency

ThaSH: Temporomandibular Joint Disorders

Abstract: The aim of this study was to evaluate the long-term efficiency of occlusal splint therapy in bruxists and temporomandibular disorders (TMD) patients. Two hundred and forty-five bruxists and TMD patients from the Special Clinic and Occlusion Unit, Faculty of Dentistry, Mahidol University were interviewed. Forty patients (32 females, 8 males) treated with occlusal splints were selected according to the inclusion criteria. Patients were interviewed and completed a questionnaire on demographic data, changes in symptoms and attitude to and use of occlusal splints. The subjects were examined to determine their occlusal condition. Chi-square was used to analyze the relationship between demographic and occlusal data as well as subjects’ attitudes toward the efficiency of their occlusal splints. The results showed that the subjects had been wearing occlusal splints for periods ranging from 6 months to 68 months (mean 21.5, S.D. 15.68). Thirty five patients or 87.5% (20 TMD patients and 15 bruxists) reported that their symptoms had improved after occlusal splint therapy. There was a significant relationship between occlusal splint efficiency and subjects’ attitudes. (p= 0.01) Neither demographic nor occlusal data was related to the efficiency of occlusal splints. It can be concluded from this study that the attitude of patients can play a major role in the long term self-reported efficiency of occlusal splint therapy.

Abstract: การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการใช้เฝือกสบฟันในระยะยาวเพื่อรักษาผู้ป่วย นอนกัดฟันและผู้ป่วยที่มีความผิดปกติบริเวณขมับร่วมขากรรไกร จากการสัมภาษณ์ผู้ป่วยนอนกัดฟันและผู้ป่วย ความผิดปกติบริเวณขมับร่วมขากรรไกร 245 คนที่รับรักษาที่คลินิกพิเศษและภาควิชาวิทยาระบบบดเคี้ยว คณะ ทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ผู้ป่วย 40 คนผ่านเกณฑ์การคัดเลือกเป็นเพศหญิง 32 คน เพศชาย 8 คน ผู้ป่วยถูกสัมภาษณ์และตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลทางประชากร การเปลี่ยนแปลงของอาการ การใช้เฝือก สบฟัน และทัศนคติเกี่ยวกับเฝือกสบฟันของผู้ป่วย ตรวจผู้ป่วยและบันทึกข้อมูลการสบฟัน ข้อมูลวิเคราะห์โดย สถิติไคกำลังสองเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลทางประชากร ข้อมูลการสบฟัน และทัศนคติของผู้ป่วยต่อ ประสิทธิภาพของเฝือกสบฟัน ผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยใส่เฝือกสบฟันเป็นเวลาตั้งแต่ 6 เดือนถึง 68 เดือน (ค่าเฉลี่ย 21.5 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 15.68) ผู้ป่วย 35 คน หรือร้อยละ 87.5 (20 คนเป็นผู้ป่วยความผิดปกติ บริเวณขมับร่วมขากรรไกร 15 คนเป็นผู้ป่วยนอนกัดฟัน) รายงานว่าอาการดีขึ้นจากการรักษาด้วยเฝือกสบฟัน จาก การวิเคราะห์พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างประสิทธิภาพของเฝือกสบฟันและทัศนคติของผู้ป่วย ซึ่งมีต่อเฝือกสบฟัน (p=0.01) ข้อมูลทางประชากรหรือข้อมูลการสบฟันไม่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิภาพของ เฝือกสบฟัน จากการศึกษานี้ สรุปได้ว่าทัศนคติของผู้ป่วยมีบทบาทสำคัญต่อประสิทธิภาพในระยะยาวของเฝือก สบฟัน

Mahidol University

Address: NAKHONPATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Panupen Sitthisomwong

Role: Thesis Advisors

Created: 2008

Modified: 2553-06-21

Issued: 2010-06-18

CallNumber: TH K16L 2008

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Prosthodontics

Grantor: Mahidol University

©copyrights

ใช้เวลา

0.012476 วินาที