An analysis of Mon conversation

การวิเคราะห์บทสนทนาภาษามอญ

Name: Umaporn Sungkaman

LCSH: Conversation analysis

LCSH: Linguistics

LCSH: Mon language

Abstract: The objective of this thesis is to analyse conversation in the Mon language, focusing on conversational structure and the forms and functions used. Levinson’s framework is used in the study. The conversations used were from Mon people aged over 35 years old in the Phrapradaeng district Samutprakarn province. The findings revealed that the conversation structure and turn-taking system of Mon conversations are similar to those of other languages. There are three components contained in a conversation, which may be different in detail because of their types of conversation and culture. The turn-taking system, which is the core of a conversation, usually followed the first rule, when the current speaker selects the next speaker. Such a situation shows that Mon people don’t like to compete. Thus, Mon people usually wait for the current speaker to signal to change the turn. Moreover, asking is the most frequently used technique for selecting the next speaker. There are other aspects which did not follow the A-B-A-B-A-B distribution of talk when one a speaker can speak at a time. The first aspect is repair which is employed when the current speaker’s utterances are wrong or not clear. In Mon conversation, repair rarely occurs. It is possible that Mon people are usually careful to speak what they believe. The second aspect is overlap which is the situation where there are two or more speakers speaking at the same time. It may be a problem in common conversation. However, there is hardly any overlap in the Mon conversation and, if there is, a resolution device would follow the overlapping talk. The last aspect is backchannel. The most frequently used backchannel is short verbalization and the most significant backchannel is repetition of previous utterances. In addition, support and agreement function most frequently in backchannel responses.

Abstract: วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการทดลองใช้ทฤษฎีการวิเคราะห์บทสนทนา (Conversation Analysis) โดยมุ่งเน้นการศึกษาโครงสร้างของบทสนทนา รวมทั้งรูปและหน้าที่ของหน่วยต่างๆ ที่เกิดขึ้นในบทสนทนา ซึ่งได้ใช้กรอบ การวิเคราะห์ของ Levison (1983) เป็นหลักในการวิเคราะห์ โดยเก็บข้อมูลจากผู้พูดภาษามอญที่มีอายุตั้งแต่ 35 ปีขึ้นไป ที่ อยู่ในอำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ ซึ่งใช้การบันทึกเทปด้วยวิธีธรรมชาติ จากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า บทสนทนาภาษามอญก็มี โครงสร้างบทสนทนา(Conversation structure) และ กฎการครองผลัด (Turn-taking System) เช่นเดียวกับภาษาอื่นๆเป็นส่วนใหญ่ กล่าวคือ มีโครงสร้างของบทสนทนา เช่นเดียวกับภาษาอื่นๆ แต่ขั้นตอนการเปิดหรือปิดบทสนทนาที่เป็นรายละเอียดขององค์ประกอบต่างๆ นั้น แตกต่างกับที่ Levison เสนอเอาไว้ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะประเภทของการสนทนาที่ศึกษากับของ Levinson ต่างกัน และวัฒนธรรมที่ต่างกัน ส่วน กฎการครองผลัดซึ่งในบทสนทนาภาษามอญจะใช้กฎข้อที่หนึ่งมากที่สุด คือถ้าผู้พูดปัจจุบันเลือกผู้พูดคน ต่อไป ผู้พูดคนต่อไปจะเริ่มพูดหลังจากที่ผู้พูดปัจจุบันหยุดพูด ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะว่าลักษณะนิสัยของคนมอญที่ไม่ชอบ การต่อสู้และความขัดแย้ง ดังนั้นจึงไม่มีการชิงผลัดหรือเลือกตนเองขึ้นพูดก่อนจะได้รับอนุญาต ซึ่งมีผลทำให้ปริมาณการ ใช้เทคนิคในการครองผลัดแตกต่างกัน โดยมีการใช้เทคนิคการเลือกผู้พูดคนต่อไปมากที่สุด และเทคนิคที่ใช้มากที่สุดคือ การถาม อย่างไรก็ดีในการสนทนานั้นอาจมีลักษณะสำคัญอื่นๆ อีกที่ไม่ได้เป็นไปตามกฎพื้นฐานของการสนทนาโดยทั่วไปที่ อนุญาตให้ผู้พูดผลัดกันพูดทีละคน ลักษณะแรกคือการซ่อมคำพูดซึ่งเกิดขึ้น เมื่อผู้พูดคนหนึ่งพูดไม่ชัดเจนหรือพูดผิดก็ จะต้องมีการแก้ไขคำพูด เพื่อให้ถ้อยคำที่เป็นปัญหานั้นกระจ่างชัดเจนขึ้น ในบทสนทนาภาษามอญมีการซ่อมคำพูดโดยคน อื่นนี้น้อยมาก ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะคนมอญมักจะมัดระวังในการใช้คำพูด เนื่องจากความเชื่อที่ว่าคำพูดไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีนั้น จะมีผลต่อผู้อื่น ลักษณะที่สองคือ การพูดซ้อนซึ่ง เป็นปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้ในการสนทนาโดยทั่วไป โดยการที่ผู้พูด มากกว่าสองคนพูดพร้อมกัน ซึ่งเกิดขึ้นน้อยมากในบทสนทนาภาษามอญ อย่างไรก็ดีเมื่อเกิดการพูดซ้อนขึ้น ก็จะมีกลวิธีใน การแก้ไขการพูดซ้อนขึ้นโดยอัตโนมัติ ลักษณะสุดท้ายคือ การใช้ถ้อยคำเออออ เป็นอีกกลวิธีของผู้ฟังที่ใช้ในการที่จะ ดำเนินการสนทนาอย่างมีประสิทธิภาพ ประเภทของการใช้ถ้อยคำเออออในบทสนทนาภาษามอญที่ใช้มากที่สุดคือ short verbalization และที่เด่นที่สุดคือ การซ้ำถ้อยคำของผลัดที่มาข้างหน้า และการใช้ถ้อยคำเออออที่ใช้มากที่สุดคือการเห็น ด้วยหรือสนับสนุนผู้พูดปัจจุบัน

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Sujaritlak Deepadung

Role: Thesis Advisors

Created: 2006

Modified: 2553-06-16

Issued: 2010-06-04

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740472354

CallNumber: TH U48a 2006

eng

DegreeName: Doctor of Philosophy

Level: Doctoral Degree

Descipline: Linguistics

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4336797.pdf	919.31 KB	223	2025-03-06 16:43:18

ใช้เวลา

-0.74746 วินาที